Paard

De PvdA in Haarlem wil voorkomen dat de campagne Gendertwijfel ‘hun geluid kan laten horen’. Gendertwijfel is tegenstander van de Transgenderwet, zoals wetten wel vaker voor- en tegenstanders hebben, en hing wat posters op met een man en een vrouw. Onder de man staat ‘vrouw’ en onder de vrouw staat ‘man’. De boodschap? Dat de nieuwe wet iedereen raakt. Ja, dat was het.

Het bureau Discriminatie Kennemerland zoekt inmiddels uit of de posters mogen worden weggehaald. De PvdA speelde al rechtertje: ‘de posters zijn discriminerend en kwetsend’. En, natuurlijk: ‘een dergelijk geluid hoort in Haarlem niet thuis’. Goedkope opgelegde moraal met een impliciet dwarsverband naar dreiging. Haarlem als de Hof van Ede, Gendertwijfel als verboden vrucht en de PvdA als God. Koddig, als het oproepen tot censuur niet zo gevaarlijk was.    

De Transgenderwet houdt in dat je veel makkelijker je geslachtsregistratie kan veranderen. Klinkt als een administratieve exercitie. Maar wie zonder te schuimbekken het manifest leest, vindt weinig hele gekke dingen in de drie A4’tjes. Hoofdgerecht: wie claimt vrouw te zijn, kan overal komen. In vrouwentoiletten, kleedkamers, gevangenissen… Met een ‘V-tje’ kun je meedoen aan een vrouwensportwedstrijd om op basis van onveranderlijke spierkenmerken jaren aan training, bloed, zweet en tranen kansloos en wanhopig achter je te laten.

Het gaat om veiligheid, privacy en vrouwenrechten. Serieus te nemen zaken. Niet voor de Haarlemse fractie van de PvdA, die wil voorkomen dat er überhaupt argumenten uitgewisseld moeten worden met censuur als harnas. Mijn dochter wil een paard. Al mijn argumenten ten spijt: dat wil ze nog steeds en ze is gekwetst dat er nog altijd geen Black Beauty in de tuin staat. Maar: dat paard komt er niet en dat ze moest huilen, veranderde niets aan mijn mening en argumenten.

Ik kan de PvdA in Haarlem maar één tip geven: trek je keutel in. Je wordt niet groot door mensen met een andere mening monddood te maken. Het zou niet mogen lonen om uit pure schrik van zoveel tegenargumenten hysterisch iets te snikken over discriminatie en allerhande fobieën. Doe eens je best. Dat vrouwen straks allicht de lul zijn, is even ironisch als zorgwekkend en een serieus te nemen argument. Zeker voor mensen die nog niet zo lang geleden de halve wereld wilden cancelen toen #metoo nog in de mode was. Vrijheid werkt twee kanten op en is niet ‘on demand’.

Feestvieren in een leren string op een bootje, is een resultaat van dezelfde vrijheid die anderen hebben om daar minder prijs op te stellen. Dát is diversiteit. Een tegengeluid in de kiem willen smoren, is als de naam van een voetbalclub niet willen uitspreken en dan maar te vervangen met een netnummer. Met het willen verbieden van posters en het ‘een dergelijk geluid hoort in Haarlem niet thuis’, zeg je niets anders dan dat je argumenten op zijn, zoals straks ons gas bij een beetje vorst. Het is platte onderbuikpolitiek. Angstig, lui en kinderachtig.

Haarlem is niet het paradijs op aarde, maar gewoon een stad. In Nederland, waar verschillende mensen wonen met verschillende meningen en daarbij bedachte argumenten. Een land waar je hopelijk niet beloond wordt als je als een klein kind met je vingers in je oren hoopt dat het je ouders verboden wordt te zeggen dat je geen paard krijgt. Censuur is een zwaar en gevaarlijk middel en er lichtzinnig een beroep op doen, zou moeten worden bestraft. De wereld is geen Sim City. Ook Haarlem niet. Hopelijk…